Anoniem
Eindelijk eens een stukje erkenning van een geneesmethode die al zoveel mensen geholpen heeft. Rond 2000 stonden wij met de caravan in Zuid Frankrijk. Op een morgen ontwaakte ik, deed de ogen open en op het zelfde moment begon de hele caravan om mij heen te tollen. Op handen en voeten ben ik naar buiten gekropen heb verschrikkelijk overgegeven en daar volkomen voor pampus gelegen, dood en doodziek. Thuisgekomen heb ik nadien op zeer onverwachte momenten nog diverse aanvallen gehad, duizeligheid, licht in het hoofd zijn en onscherp zien, vervolgens werd ik doorgestuurd naar het ziekenhuis. Onderzoek daar had geen resultaat tot het moment dat de KNO-arts Dr. Fisher uit Weert mij verwees naar Dr. Vente in Alphen aan de Rijn. In 2001 bezocht ik deze arts voor het eerst en na grondig onderzoek schreef deze mij een nieuwe bril voor de Utermöhlen-prismabril. Het was een schot in de roos want een jaar lang waren er geen klachten meer en voelde ik mij een stuk zekerder. Daar ik om de zoveel tijd een nieuwe bril nodig had heb ik deze arts circa 5 x bezocht en recent vernomen dat ik geen prisma-bril meer nodig heb.
De consulten heb ik gedeclareerd bij mijn verzekering het IAK. Diverse keren heb ik moeten soebatten om deze te innen, ook weer bij de laatste keer deed men weer moeilijk en kreeg ik maar een gedeelte vergoed. Het is onbegrijpelijk dat deze relatief simpele methode die zeer kostenbesparend is t.a.v. de onderzoeken, behandelingen en medicijnen vanuit het ziekenhuis voorgeschreven, zo genegeerd wordt. Men klaagt over de hoge verzorgingskosten, geen wonder bij deze manier van werken. Men moet zich tevens realiseren dat bij al deze patiënten het levensgevoel weer aan waarde heeft gewonnen. Het zou een enorm verlies zijn als deze behandeling niet mogelijk blijft na het eventueel vertrek van genoemde artsen. Met andere woorden een regelrechte blamage in de medische wereld.